BROŃ LASEROWA – broń wiązkowa (o ukierunkowanej energii), rodzaj broni niekinetycznej, służącej do trwałego lub czasowego rażenia celu, wykorzystującej wysokoenergetyczne i koherentne światło laserowe wytwarzające w krótkim czasie dużą ilość energii cieplnej. Energia termiczna jest głównym czynnikiem rażącym cel. Skuteczność broni laserowej [br.l.] jest uzależniona od: rozbieżności wiązki (czym dalej od źródła światła laserowego do celu, tym mniej koherentna wiązka, a więc br.l. mniej skuteczna), warunków atmosferycznych, rodzaju celu. W praktyce br.l. jest wysoce skuteczna do kilkudziesięciu kilometrów (najczęściej w linii wzroku). Główną zaletą br.l. jest natychmiastowe jej działanie wynikające z dużej prędkości rozchodzenia się fali świetlnej. Pojęcie br.l. zostało wprowadzone po stwierdzeniu możliwości zastosowania promieniowania laserowego do topienia i odparowywania trudno topliwych materiałów, np. metali. Elementami składowymi br.l. są: laser impulsowy bardzo dużej mocy, urządzenie zasilające, system celowniczy oraz optyczny układ naprowadzania na cel.

Br.l. ma ograniczenia w postaci czynników środowiskowych, do których należą: 1. dyfrakcja – inaczej ugięcie fali, polega na ugięciu światła wokół krawędzi napotkanej przeszkody; 2. turbulencja atmosferyczna – powoduje fluktuację lub scyntylację intensywności wiązki światła laserowego, w efekcie czego część energii ulega dyssypacji, zmniejsza się efektywna moc światła laserowego; 3. rozproszenie promieniowania ‒ polega na zmianie kierunku rozchodzenia się fali, zależy od długości fali, gęstości i niejednorodności atmosfery, temperatury czy pory dnia; 4. absorbcja – polegająca na pochłonięciu części przenoszonej energii związanej ze środowiskiem rozchodzenia się światła laserowego.

Br.l. stosuje się głównie do rażenia obiektów szybko poruszających się, takich jak: pociski rakietowe, artyleryjskie i moździerzowe, bezzałogowe statki powietrzne, jak również elementy rozlokowane w przestrzeni kosmicznej – satelity. Innym celem br.l. jest tzw. siła żywa (żołnierze i ewentualnie wykorzystywane przez wojsko zwierzęta), może być także zastosowana do rozpraszania tłumów.

W 1995 r. został przyjęty Protokół w sprawie oślepiającej broni laserowej do Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych, które mogą być uważane za powodujące nadmierne cierpienia lub mające niekontrolowane skutki (1980). [Radosław Bielawski]