BROŃ RADIOLOGICZNA – urządzenie wybuchowe wyposażone w konwencjonalny materiał wybuchowy, wewnątrz którego umieszczony jest materiał radioaktywny. Skutkiem eksplozji jest rozproszenie substancji radioaktywnej na dużej przestrzeni, zniszczenia spowodowane wybuchem, obrażenia w wyniku oddziaływania promieniowania jonizującego, a także panika i chaos. Do konstrukcji broni radiologicznej [br.rad.] mogą być wykorzystane izotopy używane w radioterapii (Co-60, Cs-137), radiofarmaceutyce (Tc-99, Ta-201, Xe-133), paliwo jądrowe (U-235, Pu-239), izotopy wykorzystywane w laboratoriach naukowych i przemysłowych (Co-60, Cs-137, Ir-192, Ra-226), jak również odpady radioaktywne ze składowisk (materiał radioaktywny był stosowany przez wojska rosyjskie w wojskowych przekaźnikach radiowych jako źródło zasilania, które po wyeksploatowaniu porzucano).

Substancja zawarta w br.rad. może skutecznie skazić ludzi, zwierzęta, sprzęt, urządzenia i teren. Z kolei promieniowanie może być dla ludzi i zwierząt szkodliwe, a nawet śmiertelne. Ponadto w przypadku niektórych substancji promieniotwórczych obszar, na którym doszło do użycia br.rad., nie będzie się nadawał do zamieszkania i użytkowania przez kilka lat. Według szacunków uwolnienie 2,2 kg sproszkowanego tlenku plutonu w zaludnionym miejscu spowodowałoby 100% prawdopodobieństwo wystąpienia raka płuc i kości. Choroba ta mogłaby wystąpić u 4% osób znajdujących się w odległości ok. 64 km od centrum wybuchu. [Tadeusz Kubaczyk]

Literatura: T. Kubaczyk, Broń chemiczna i biologiczna we współczesnym świecie, Warszawa 2016 • R.L.M. Stark, Rads, Bugs, and Gas: the Threat of NBC Terrorism, Springfield 1999 • Terroryzm a broń masowego rażenia. Diagnoza, poglądy, wnioski, „Zeszyty Naukowe AON” 2003, nr 1(50)A, numer specjalny.