CIMIC – (ang. Civil-Military Cooperation) termin dotyczący współpracy cywilno-wojskowej w ramach prowadzonych operacji. W NATO treścią CIMIC są wszelkie relacje między wojskowymi władzami wojsk organizacji i narodowymi władzami w zakresie cywilnym i wojskowym oraz wzajemne relacje między wojskami sojuszniczymi a rządami państw oraz ludnością cywilną na terenach działań wojsk sojuszniczych. Relacje te inicjowane są w czasach pokoju, kryzysu oraz wojny. Koordynacja i współpraca dowódcy sił NATO z podmiotami cywilnymi dotyczy ludności cywilnej, władz międzynarodowych i lokalnych, także organizacji i agencji międzynarodowych, krajowych i pozarządowych, co stanowi wsparcie sił zbrojnych i narodowych oraz ułatwienie udzielania pomocy państwu gospodarzowi. Istotą CIMIC jest zatem tworzenie i utrzymywanie relacji ze środowiskiem cywilnym w rejonie działalności sojuszniczych albo narodowych sił zbrojnych, co ma gwarantować sukces operacji. Niezwykle ważna jest w tym aspekcie umiejętność utrzymywania pozytywnych stosunków ze środowiskiem cywilnym, gdyż do fundamentalnych zasad NATO (bez względu na sytuację) należy ponoszenie przez dowódców sojuszniczych moralnej i prawnej odpowiedzialności w stosunku do ludności cywilnej.

Współpraca w ramach CIMIC obejmuje liczne przedsięwzięcia i działania, najważniejsze to: udzielanie pomocy w zapewnieniu opieki społecznej, wspieraniu programów żywnościowych i zdrowotnych; udzielanie wsparcia w utrzymaniu porządku; szkolenia administracji publicznej w celu podjęcia i utrzymania związków ze środowiskiem cywilnym (instytucjami publicznymi, organizacjami pozarządowymi i ludnością cywilną). Trzy zasadnicze funkcje to: 1. zapewniać utrzymanie więzi cywilno-wojskowych, co wynika z konieczności zapewnienia koordynacji działań ułatwiających i wspierających prowadzenie operacji (powinny zostać nawiązane już w fazie planowania operacji, są bowiem podstawą wypełniania wszelkich funkcji z zakresu współpracy cywilno-wojskowej); 2. zapewniać wsparcie środowiska cywilnego (pomoc opierająca się na zastosowaniu rozmaitych zasobów wojskowych, w tym: informacji, personelu wojskowego, środków materiałowych, wyposażenia, środków łączności, infrastruktury i doradztwa specjalistycznego oraz szkoleń) wszędzie tam, gdzie zachodzi konieczność tworzenia warunków niezbędnych do osiągania celu operacji lub w sytuacjach, kiedy odpowiednie władze i organizacje cywilne nie są w stanie realizować nałożonych obowiązków i zadań; 3. udzielać pośredniego wsparcia siłom zbrojnym (dowódcy wojskowi wypełniając rozmaite zadania w ramach prowadzonej operacji mogą być zależni w pewnym stopniu od cywilnych źródeł zaopatrzenia i informacji).

Współpraca cywilno-wojskowa ma istotny udział w kształtowaniu stabilnego środowiska, co znacząco ułatwia prowadzenie operacji. Strona wojskowa ma świadomość, iż zakończenie operacji i powrót sił do miejsc stałej dyslokacji są zależne od postępów zachodzących w środowisku cywilnym. Skuteczność działań z zakresu CIMIC ma bardzo duży wpływ na efektywność operacji pokojowych. Powinna prowadzić do scalenia społeczności podzielonej w następstwie konfliktu i ustanowienia płaszczyzny współpracy pomiędzy siłami zbrojnymi a stroną cywilną. Pełni również ważną rolę w procesach wdrażania cywilnych aspektów porozumień pokojowych. Udzielanie
pomocy ze strony sił pokojowych podmiotom cywilnym ma decydujące znaczenie w procesach przechodzenia od stanu wojny do stanu stabilności i pokoju. [Oliwia Haja,
Ireneusz Dziubek]

Literatura: M. Cieślarczyk, M. Chojnacki, A. Radomski, Współpraca cywilno-wojskowa CIMIC w Siłach Zbrojnych RP (Civil-Military Cooperation), Warszawa 2003 • M. Kaszuba, Rola i zadania współpracy cywilno-wojskowej (CIMIC) podczas operacji stabilizacyjnej w Iraku, „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis” 2010, nr 1 • L. Zakrzewski, A. Rozbicki, Wybrane zagadnienia współpracy cywilno-wojskowej (CIMIC) – kompendium, Warszawa 2000.