DESANT – oznacza 1. wojska przewożone drogą morską lub powietrzną, a także lądujące w głębi ugrupowania lub na terytorium przeciwnika dla wykonania specjalnego zadania bojowego; 2. działania wojsk połączone z lądowaniem na terytorium przeciwnika. W zależności od zadania oraz wielkości użytych sił i środków rozróżnia się desanty [des.]: strategiczne, operacyjne, taktyczne. Ze względu na cel i charakter działania wyróżnia się des. dywersyjne i dywersyjno-rozpoznawcze. Z kolei stosując kryterium użytych środków transportu wyróżniane są des. morskie, powietrzne i kombinowane (powietrzno-morskie). W ramach des. powietrznych rozróżnia się dwa rodzaje: spadochronowe i śmigłowcowe.
Działania desantowe [dz.des.] to lądowanie wojsk desantowych z powietrza lub morza na terytorium przeciwnika i jednoczesne prowadzenie walk z oddziałami przeciwnika znajdującymi się w rejonie desantowania lub zdążającymi do tego rejonu. Celem dz.des. może być wyzwolenie ruchu własnych wojsk, dezorganizacja działań przeciwnika, zwłaszcza w jego obszarze tyłowym, lub też przejęcie kontroli nad ważnym obszarem. Do celów szczegółowych zaliczane są: wiązanie walką odwodów przeciwnika; wzmocnienie wojsk walczących w okrążeniu; obniżanie potencjału bojowego przeciwnika; rozpoznanie i dywersja; w działaniach wymuszających pokój – demonstracja siły lub dezorganizacja działań strony konfliktu naruszającej ustalenia pokojowe. Dz.des. nadają dynamicznego charakteru prowadzonym działaniom bojowym oraz zwiększają ich rozmach przestrzenny. Ich skuteczność zależy w dużej mierze od uzyskania zaskoczenia co do miejsca i czasu użycia des. Dz.des. (desantowanie) na skalę strategiczną i operacyjną określane są mianem operacji desantowych. [Marek Kubiński]
Literatura: Leksykon wiedzy wojskowej, Warszawa 1979 • Ł. Olszowy, Działania desantowe z morza – podstawy terminologiczne, „Obronność. Zeszyty Naukowe” 2016, nr 18(2) • Taktyka wojsk lądowych, red. M. Kubiński, Warszawa 2010.