DOKTRYNA OBRONNA PAŃSTWA – (doktryna obronności, obrony narodowej, bezpieczeństwa militarnego) obowiązująca w danym państwie strategia (koncepcja strategiczna) obejmująca system (zespół, zestaw) oficjalnych (wyrażanych formalnie przez władze państwa) poglądów i zaleceń praktycznych (postanowień prawnych, wytycznych, instrukcji itp.) w dziedzinie przygotowania i prowadzenia jego obrony przed zewnętrznymi zagrożeniami militarnymi (zbrojnymi) przy wykorzystaniu wszystkich (militarnych i niemilitarnych) wydzielonych do tego zasobów strategicznych zorganizowanych w system obronny (obronności) państwa. Jedną z podstawowych części (dziedzin) doktryny obronnej (obronności) jest → doktryna wojskowa (militarna, sił zbrojnych). → Obronność państwa to część (dziedzina) bezpieczeństwa narodowego (państwa) dotycząca przeciwstawiania się zewnętrznym zagrożeniom militarnym (zbrojnym) przy wykorzystaniu wszystkich (militarnych i niemilitarnych) wydzielonych do tego zasobów strategicznych zorganizowanych w system obronności (obronny) państwa. [→ obrona narodowa; bezpieczeństwo militarne] [Stanisław Koziej]

Literatura: S. Koziej, Między piekłem a rajem. Szare bezpieczeństwo na progu XXI wieku, Toruń 2006 • S. Koziej, Bezpieczeństwo: istota, podstawowe kategorie i historyczna ewolucja, „Bezpieczeństwo Narodowe” 2011, nr 18(2).