DOZOROWANIE RADIOELEKTRONICZNE – część działań → walki radioelektronicznej, polega na wykorzystaniu energii elektromagnetycznej (EM) do zwiększenia → świadomości sytuacyjnej oraz wsparcia procesu gromadzenia danych i informacji. Dozorowanie radioelektroniczne [d.r.] obejmuje wykrywanie (rozpoznawanie) zagrożeń pochodzących ze wszystkich źródeł promieniujących energię EM przeciwnika i działa na potrzeby wojsk oraz dowództw, zasilając ich procesy odziaływania i decyzyjne. Działania d.r. obejmują przedsięwzięcia wsparcia radioelektronicznego, czyli zadaniowo: poszukiwanie, przechwytywanie, identyfikację, określenie położenia obiektów elektronicznych przeciwnika. Obiektami d.r., obok środków i systemów łączności, są wszystkie środki promieniujące energię EM celowo i samoistnie. Celowo emitują energię EM np. radiostacje, radiolinie, radiolokatory, a samoistnie – np. silniki elektryczne, elektryczne stacje polowe. D.r. umożliwia wykrycie bezpośredniego zagrożenia dla sił własnych i natychmiastowe podjęcie działań wyprzedzających (aktywnych – zakłócanie radioelektroniczne, pasywnych – np. dalsze → rozpoznanie radioelektroniczne) i/lub przeciwdziałania radioelektronicznego, ograniczających skutki oddziaływania efektów generowanych przez przeciwnika, czyli przedsięwzięć → obrony radioelektronicznej. [Waldemar Scheffs]

Literatura: Agencja Standaryzacji NATO, AAP-6 (2021), Słownik terminów i definicji NATO, Bruksela 2021 • J. Posobiec, W. Scheffs, Architektura sieci rozproszonych na potrzeby rozpoznania i dozorowania radioelektronicznego, Warszawa 2016 • W. Scheffs, Środowisko działania walki elektronicznej, Warszawa 2015.