EKSTRADYCJA – wydanie podejrzanego lub skazanego przebywającego na obszarze właściwości terytorialnej państwa, w związku z popełnionymi czynami bezprawnymi na obszarze innego kraju żądającego wydania, który na mocy jurysdykcji karnej uprawniony jest do ścigania i ukarania osoby ekstradowanej. Jest to instytucja na gruncie prawa międzynarodowego obejmująca wzajemną pomoc międzypaństwową w walce z przestępczością. Pojęcie to jest tożsame z przekazaniem przez administrację państwa dotychczasowego pobytu osoby usiłującej uniknąć sprawiedliwości, niezależnie od jej woli, władzy innego kraju w celu przeprowadzenia postępowania sądowego lub też wykonania orzeczonego wyroku. W międzynarodowym obrocie prawnym ekstradycja jest aktem stanowiącym dla jednego państwa podstawę prawną do przekazania organom wymiaru sprawiedliwości innego państwa osoby poszukiwanej podejrzanej o popełnienie przestępstwa lub skazanej prawomocnym wyrokiem. Podstawą czynności przekazania są dwu- lub wielostronne umowy międzynarodowe.

Ekstradycja uważana jest za specyficzny element całego procesu karnego, który jest konieczny w związku z miejscem przebywania sprawcy czynu przestępnego. Formalną podstawą niezbędną do przeprowadzenia ekstradycji jest wniosek, który musi być sporządzony zgodnie z następującymi wytycznymi: obustronna karalność – zarówno w państwie wydającym, jak i wnioskującym; specjalność – ściganie i karanie odnosi się wyłącznie do przestępstw i kar wskazanych we wniosku. Niedopuszczalnym jest wydanie osoby poszukiwanej w związku z jej aktywnością polityczną. [Łukasz Świerczewski]

Literatura: M. Mozgawa-Saj, Ekstradycja w polskim postępowaniu karnym, Warszawa 2015 • L. Oppenheim, International Law, t. 1, London – New York – Toronto 1958.