EPIFITOZA – masowe występowanie zachorowań roślin w odniesieniu do konkretnego terenu oraz konkretnego okresu czasu; zwana również epidemią choroby roślin. Polega na opanowaniu przez czynnik choroby roślin znacznej części masy tkankowej rośliny gospodarza. Epifitoza [epif.] jest obserwowana zwłaszcza w skupiskach roślin podatnych na określone czynniki choroby roślin, które mogą mieć charakter nieinfekcyjny (np. wynikać z niebezpiecznych zjawisk pogodowych, uwarunkowań mikroklimatycznych, oddziaływania zanieczyszczeń środowiska naturalnego, jakości gleby) lub infekcyjny (mieć postać biologicznych czynników choroby roślin pod postacią wirusów, wiroid, fitoplazm, bakterii, grzybów i pasożytów). Obszar występowania epif. jest uzależniony od struktury i intensywności upraw roślin. W Polsce zagrożenie dotyczy m.in. pszenicy, żyta, jęczmienia, owsa, ziemniaków, buraków cukrowych, rzepaku i rzepiku, maku, słonecznika i soi, lnu, chmielu, tytoniu oraz drzew.

Epif. to jeden z rodzajów zagrożeń kryzysowych, tj. o potencjale wystarczającym do zainicjowania → sytuacji kryzysowej i kryzysu. Podmiotami bezpieczeństwa wiodącymi w sprawach → zarządzania kryzysowego w związku z epif. są organy administracji publicznej i podmioty wykonawcze podległe resortowi rolnictwa. [Paweł Gromek]

Literatura: Krajowy plan zarządzania kryzysowego, Warszawa 2019 i 2020.