ETYKA W DZIAŁANIACH WOJENNYCH – ogół ocen i norm moralnych przyjętych i uznanych powszechnie za atrybuty niezbędne podczas prowadzenia działań zbrojnych. Jest to sformułowanie pozajurydyczne i wiąże się z próbą moralnego uzasadnienia zabijania. Celem etyki w działaniach wojennych jest pomoc w decydowaniu, co jest dobre, a co złe, zarówno dla jednostek, jak i zbiorowości, państw. Prowadzi ona do tworzenia formalnych kodeksów wojennych, takich jak np. → konwencje haskie i → konwencje genewskie, do opracowania i wdrożenia zasad zaangażowania żołnierzy w działania zbrojne oraz karania żołnierzy i innych osób za → zbrodnie wojenne, → zbrodnie ludobójstwa, → zbrodnie przeciwko ludzkości. W szczególny sposób etyka w działaniach wojennych ma za zadanie ochronę → osób cywilnych podczas działań zbrojnych. Na poziomie teoretycznym najpowszechniej znanym sposobem określania zasad etycznej oceny działań prowadzonych podczas wojny jest teoria → wojny sprawiedliwej, w ramach której wyróżnia się ius ad bellum (reguły dopuszczalności wojny) i ius in bello (dopuszczalne sposoby walki). Można przyjąć, że obecne rozumienie etyki wojennej ukształtowały systemy filozoficzne i religijne oraz ich prawne odzwierciedlenie. Etyka wojny dozwala na pozbawienie życia przeciwnika, zarówno w ataku, jak i obronie. W rezultacie stanowi szczególną klauzulę, która stoi w sprzeczności ze współczesnym rozumieniem prawa do życia. [→ etyka żołnierza] [Wojciech Wróblewski]

Literatura: Vademecum bezpieczeństwa, red. O. Wasiuta, R. Klepka, R. Kopeć, Kraków 2018 • T. Żuradzki, T. Kuniński, Etyka wojny, Warszawa 2009.