INFRASTRUKTURA KRYTYCZNA PAŃSTWA – kluczowe systemy i majątki zarówno fizyczne, jak i wirtualne, tak istotne dla funkcjonowania państwa i jego obywateli, że ich niesprawność, wadliwe działanie lub zniszczenie miałoby negatywny i destrukcyjny wpływ na → bezpieczeństwo państwa, w tym gospodarkę, → bezpieczeństwo publiczne oraz zdrowie i życie obywateli. Określana jest również jako: infrastruktura bezpieczeństwa państwa, infrastruktura podstawowa, infrastruktura niezbędna. Według ustawowej definicji infrastruktura krytyczna państwa [inf.kr.p.] oznacza systemy oraz wchodzące w ich skład powiązane ze sobą funkcjonalne obiekty, w tym obiekty budowlane, urządzenia, instalacje, usługi kluczowe dla bezpieczeństwa państwa i jego obywateli oraz służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania organów administracji publicznej, a także instytucji i przedsiębiorców. Sprawne funkcjonowanie sektorów inf.kr. stanowi podstawę → bezpieczeństwa narodowego, wywiązywania się z zadań realizowanych przez administrację publiczną, wpływa na kondycję gospodarczą państwa oraz jakość życia obywateli. Niezawodność, solidność funkcjonowania tak istotnej infrastruktury państwa sprzyja → poczuciu bezpieczeństwa, pewności niezakłóconego życia oraz stanowi ważny element narodowej tożsamości. Inf.kr. oddziałuje także na życie codzienne ludzi, umożliwiając im dobrobyt i zapewnienie podstawowych potrzeb. Obiekty, instalacje, sieci, urządzenia czy usługi krytyczne przynależą do następujących systemów: zaopatrzenie w energię, surowce energetyczne i paliwa; łączność; sieci teleinformatyczne; finansowe; zaopatrzenie w wodę; zaopatrzenie w żywność; ochrona zdrowia; transportowy; ratowniczy; produkcja, składowanie, przechowywanie i stosowanie substancji chemicznych i promieniotwórczych (m.in. rurociągi przesyłowe substancji niebezpiecznych).

Ochrona inf.kr. obejmuje wszelkie aktywności administracji publicznej, przedsiębiorców oraz zarządzających inf.kr. ukierunkowane na zapewnienie funkcjonalności, ciągłości działania gwarantujące niezakłócony dostęp do usług kluczowych oraz integralność danej infrastruktury, w celu zapobieżenia różnego rodzaju → zagrożeniom, → ryzykom oraz słabym punktom charakterystycznym dla danego systemu, obiektu lub urządzenia. Ważnym zadaniem związanym z ochroną inf.kr. jest również ograniczenie i neutralizacja skutków zniszczenia, awarii elementu tworzącego dany system krytyczny oraz szybkie jego odtworzenie, tak aby zaistniały incydent nie wpłynął negatywnie na bezpieczeństwo państwa i jego obywateli. Na ochronę inf.kr. składają się: gromadzenie i przetwarzanie informacji dotyczących zagrożeń inf.kr.; opracowywanie i wdrażanie procedur na wypadek wystąpienia zagrożeń inf.kr.; odtwarzanie inf.kr.; współpraca pomiędzy administracją publiczną a właścicielami i zarządzającymi obiektami, instalacjami czy sieciami kluczowymi w zakresie prowadzonej ochrony. [→ Europejska Infrastruktura Krytyczna; infrastruktura obronna] [Agata Tyburska]

Literatura: M. Pyznar, Narodowy Program Ochrony Infrastruktury Krytycznej w systemie ochrony tej infrastruktury – wizja Rządowego Centrum Bezpieczeństwa [w:] Ochrona infrastruktury krytycznej, red. A. Tyburska, Szczytno 2010 • R. Radvanovsky, A. McDougall, Critical Infrastructure. Homeland Security and Emergency Preparedness, London – New York 2010 • A. Tyburska, Ochrona infrastruktury krytycznej w Polsce. Wyzwania w tworzeniu bezpieczeństwa narodowego, „Zeszyty Naukowe AON” Dodatek, Warszawa 2013.