INFRASTRUKTURA OBRONNA – obiekty, urządzenia, instytucje i instalacje warunkujące skuteczne funkcjonowanie systemu obronnego państwa; część newralgicznej → infrastruktury krytycznej państwa celowo z niej wyodrębniona, niezbędna do funkcjonowania → systemu obronnego państwa w czasie pokoju, → zagrożenia i → wojny. Na infrastrukturę obronną składają się: infrastruktura obrony cywilnej (pozamilitarna) i infrastruktura wojskowa.

Infrastruktura obrony cywilnej [inf.ob.c.] to wszystkie obiekty, zakłady, instytucje i inne przedsiębiorstwa, których działalność, produkty lub usługi mogą mieć wpływ na bezpieczeństwo ludności w sytuacji zagrożenia i wojny. Zasoby te powinny być zdolne i możliwe do wykorzystania w celu zapewnienia właściwego funkcjonowania społeczeństwa w warunkach specjalnych, co oznacza stany → gotowości obronnej państwa (stałej gotowości obronnej państwa, gotowości obronnej państwa czasu kryzysu, gotowości obronnej państwa czasu wojny) mające wpływ na życie i zdrowie ludności oraz każdą inną → sytuację kryzysową, w której jest zagrożone życie i zdrowie. Do inf.ob.c. przynależą zasoby, bez których ludność nie mogłaby przeżyć lub poniosłaby znaczne straty w życiu i zdrowiu lub mieniu oraz które warunkują skuteczne działania → obrony cywilnej. Są to zapasowe źródła wody pitnej, zapasowe źródła energii, składy materiałów sanitarno-medycznych oraz placówki pomocy medycznej, magazyny żywności, ujęcia i rozlewnie wody (w tym studnie awaryjne), piekarnie, obiekty przeznaczone do zakwaterowania ludności (w tym budowle ochronne), przedsiębiorstwa wodno-kanalizacyjne oraz energetyczne, ciepłownicze i gazowe, techniczne systemy alarmowania i ostrzegania, stanowiska kierowania, odkażania i dezaktywacji, magazyny obrony cywilnej. Inf.ob.c. przygotowywana jest w czasie pokoju oraz intensyfikowana w czasie bezpośredniego zagrożenia konfliktem zbrojnym i w czasie wojny. Za stan jej przygotowań odpowiadają instytucje publiczne oraz sama ludność. Ze względu na różnorodne uwarunkowania lokalne katalog inf.ob.c. nie jest zamknięty i powinien być dopasowany do zróżnicowanych potrzeb danej społeczności. Każda gmina powinna określić samodzielnie zasoby inf.ob.c., uwzględniając lokalne zagrożenia, potrzeby i zasoby.

Infrastruktura wojskowa obejmuje obiekty, obszary, urządzenia, sieci i instalacje oraz usługi, które służą zaspokajaniu potrzeb sił zbrojnych danego państwa, umożliwiając sprawne dowodzenie, optymalne warunki bytowania i skutecznego szkolenia, a także szybkie i niezakłócone przemieszczanie wojsk na określonym terenie. Infr. ta obejmuje zarówno elementy o charakterze stacjonarnym (np. lotniska, jednostki wojskowe, magazyny, obiekty produkcyjno-remontowe, ropociągi, linie przesyłowe, wieże, maszty, przewody), jak również niestacjonarnym (np. węzły łączności, sieci ruchome zapewniające dostęp do baz danych, informacji nadawanych i odbieranych przez użytkownika końcowego). Za stan inf. wojskowej odpowiedzialna jest głównie obrona terytorialna. [Agata Tyburska, Aleksandra Skrabacz]

Literatura: A. Skrabacz, Ochrona ludności w Polsce w XXI w. Wyzwania, Uwarunkowania. Perspektywy, Tarnów 2006 • A. Tyburska, Obiekty szczególnie ważne dla bezpieczeństwa i obronności państwa jako element infrastruktury bezpieczeństwa narodowego [w:] Przygotowania obronne w Policji. Podstawowa wiedza i dobre praktyki, red. A. Tyburska, A. Babiński, Szczytno 2018.