KONKURENCJA MIĘDZYNARODOWA – światowa rywalizacja o dominację i jak najlepszą pozycję ekonomiczną; współzawodnictwo podmiotów państwowych; proces osłabiania konkurencji ze strony innych podmiotów państwowych, próba umocnienia zdolności do rozwoju własnych gospodarek. Termin powiązany z → bezpieczeństwem ekonomicznym państwa. Konkurencja międzynarodowa [k.międz.] powiązana jest z wolnym rynkiem, pojęciem popytu i podaży, → globalizacją, a także ideą wysokokonkurencyjnej rewolucji przemysłowej 4.0. Powiązane są z nią działania o charakterze zarówno stabilizującym, neutralnym, jak i destabilizującym. K.międz. przy wykorzystaniu instrumentów związanych z kapitałem zagranicznym może być narzędziem do internacjonalizacji stosunków międzynarodowych i liberalizacji wymiany handlowej (np. poprzez: kredyty, bezpośrednie inwestycje zagraniczne, lokaty portfelowe, fuzje i przejęcia przedsiębiorstw, zjawiska związane z transferowaniem kapitału). K.międz. jako działanie o charakterze destabilizującym może prowadzić do zjawiska maksymalizacji korzyści ekonomicznych przez kraje posiadające nadwyżki kapitału i do uzyskiwania dzięki temu wpływów politycznych i gospodarczych w państwach wykazujących niedobory finansowe. Efektem tych działań są społeczno-ekonomiczne nierówności w świecie, będące główną cechą współczesnych systemów gospodarczych.

K.międz. i zjawiska z nią związane zwiększają podziały ekonomiczne na świecie, a także potęgują gospodarcze dysproporcje między krajami bogatymi, rynkami wschodzącymi a gospodarkami rozwijającymi się. [Małgorzata Sikora-Gaca]

Literatura: G. Kharlamova, O. Vertelieva, The International Competitiveness of Countries: Economic-mathematical Approach, „Economics & Sociology” 2013, nr 6(2) • Ž. Simanavičienė, A. Stankevičius, Economic Security and National Competitiveness, „Public Security and Public Order” 2015, nr 15 • R. Wosiek, Międzynarodowa konkurencyjność gospodarki – aspekty teoretyczne, „Studia Ekonomiczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach” 2016, nr 269.