ATAK RADIOELEKTRONICZNY – część walki radioelektronicznej obejmująca wykorzystanie energii elektromagnetycznej (EM), energii wiązkowej lub broni przeciwradiolokacyjnej do atakowania personelu, infrastruktury lub systemów i sprzętu elektronicznego z zamiarem zakłócenia, neutralizacji lub zniszczenia zdolności bojowych przeciwnika, stanowiąca element rażenia ogniowego (stosowany jest też termin atak elektroniczny). W ataku radioelektronicznym [at.rad.] jest wykorzystywana energia EM do uzyskania celów ofensywnych. Celem at.rad. jest zakłócenie lub uniemożliwienie przebiegu operacji EM przeciwnika, ponadto oddziaływanie na zdolności systemów dowodzenia, kierowania i łączności przeciwnika, obniżenie jego możliwości w zakresie kształtowania i wykorzystania środowiska operacyjnego oraz wprowadzanie określonego odbiorcy w błąd. Głównym obiektem at.rad. są urządzenia i systemy elektroniczne przeciwnika funkcjonujące w poszczególnych środowiskach (naturalnych i sztucznych), a pośrednio zakłócenie lub zerwanie operacji EM. At.rad. z użyciem broni wiązkowej ukierunkowany jest na infrastrukturę elektroniczną przeciwnika, a także na jego siłę żywą. Dominującą rolę w ramach at.rad. odgrywa przeciwdziałanie rad., natomiast wsparcie walki rad. jest przedsięwzięciem drugorzędnym. Do zasadniczych zadań przeciwdziałania rad. należą: zakłócanie rad., dezinformacja rad. (w części literatury przedmiotu występuje także pozorowanie rad.) i neutralizacja rad.

At.rad. nie jest działaniem samodzielnym, jest prowadzony zgodnie z planem zatwierdzonym przez dowódcę odpowiedniego szczebla (na którym występuje), może przyjmować formę zakłóceń aktywnych lub pasywnych. Aktywne zakłócenia rad. polegają na promieniowaniu przez urządzenia nadawcze sygnałów zakłócających (energii EM) na częstotliwościach lub w paśmie zakłócanych urządzeń lub systemów odbiorczych przeciwnika. Mogą być emitowane przez zakłócające stacje stacjonarne, polowe (mobilne) oraz nadajniki jednorazowego użytku. Do zakłóceń aktywnych zaliczamy także celową emisję energii wiązkowej (impulsu EM) celem niszczenia lub neutralizacji urządzeń elektronicznych przeciwnika. Pasywne zakłócenia rad. polegają na odbijaniu, rozpraszaniu, zmianie lub wchłanianiu energii EM przez środki niedysponujące generatorami energii EM w sposób zamierzony, w celu zmylenia lub odwrócenia uwagi przeciwnika, a szczególnie jego systemów → rozpoznania radioelektronicznego. Pasywne zakłócenia rad. mogą być wytwarzane przez sztuczne zmiany właściwości elektromagnetycznych środowiska rozprzestrzeniania się fal EM. Do tego celu służą wszelkiego rodzaju dobijacze kątowe, dipole, dymy, aerozole, które oddziałują na sygnał EM stacji aktywnej. Ogólnie dzielą się na środki maskujące i imitujące. [Waldemar Scheffs]

Literatura: Agencja Standaryzacji NATO, AAP-6 (2021), Słownik terminów i definicji NATO, Bruksela 2021 • M. Łokociejewski, M. Scheffs, Walka elektroniczna w operacji i walce, Warszawa 2005 • W. Scheffs, Środowisko działania walki elektronicznej, Warszawa 2015.