NATARCIE – zgodnie z klasyfikacją działań taktycznych jest to gwałtowne działanie zbrojne, rozstrzygający rodzaj walki prowadzonej głównie w formie zwrotów zaczepnych z zamiarem rozbicia wojsk przeciwnika w opanowanym przez niego obszarze i zajęcie/odzyskanie terenu. Dlatego też celem zasadniczym natarcia jest pokonanie przeciwnika poprzez uderzenie na całą głębokość jego ugrupowania, a zwłaszcza na pierwszy rzut, rozcinając je i niszcząc częściami. Aby osiągnąć sukces w natarciu, wymagana jest zwykle koncentracja sił i środków w odpowiednim miejscu i czasie, poprzedzająca ich użycie. Chodzi tu o wywalczenie przewagi ilościowo-jakościowej, którą można uzyskać poprzez odpowiedni dobór angażowanych sił. Dowódca nacierającego związku taktycznego (oddziału) powinien dążyć do jednoczesnego oddziaływania na całą głębokość ugrupowania przeciwnika w swoim pasie. Dlatego też musi zaplanować i koordynować działania w głębi, w styczności i na tyłach, zapewniając w ten sposób szybkie osiągnięcie zakładanego celu natarcia. [Marek Kubiński]

Literatura: M. Huzarski, Zagadnienia taktyki wojsk lądowych, Toruń 1999 • K. Nożko, Zagadnienia współczesnej sztuki wojennej, Warszawa 1973 • Taktyka wojsk lądowych, red. M. Kubiński, Warszawa 2010.