OBRONA NARODOWA – tradycyjny termin dotyczący działalności państwa ukierunkowanej na przygotowanie i użycie posiadanego potencjału dla przeciwdziałania wszelkiego rodzaju zagrożeniom godzącym w jego interes, współcześnie zastępowany pojęciem → ochrona i obrona narodowa. Obrona narodowa [ob.nar.] określana jest jako podstawowa forma aktywności państwa w obszarze → bezpieczeństwa narodowego, która przesądza o trwałości państwa i społeczeństwa w obliczu różnorodnych wyzwań i zagrożeń; całokształt wszystkich cywilnych i wojskowych działań państwa, z aktywnością międzynarodową włącznie, na rzecz ochrony i obrony interesów bezpieczeństwa narodowego. Stanowi skoordynowany wewnętrznie zbiór elementów realizujących funkcje kierowania (polityczne i administracyjne) i wykonawcze (militarne i niemilitarne – cywilne), określany relacjami (sprzężeniami) i połączony wspólnym celem i obroną życiowych interesów bezpieczeństwa narodowego. Ob.nar. stanowi także nadrzędną, ważną formę aktywności państwa w obszarze bezpieczeństwa w stosunku do innych, szczegółowych form bezpieczeństwa narodowego. [Zenon Trejnis]

Literatura: W. Kitel, Obrona narodowa w wybranych państwach demokratycznych, Warszawa 2001 • Współczesna obrona narodowa, red. R. Jakubczak, Warszawa 2020.