OSTRZEGANIE – informowanie o nadchodzącym niebezpieczeństwie, występuje z wyprzedzeniem – w sytuacji, gdy istnieje → ryzyko wystąpienia → zagrożenia. Według prawnej definicji są to działania mające na celu przekazanie komunikatów i informacji uprzedzających o prawdopodobnych zagrożeniach i zalecających podjęcie działań zabezpieczających i ochronnych oraz instruujące o sposobach wykonania takich działań. Celem ostrzegania [ost.] jest spowodowanie określonego zachowania ludności, które nie pozwoli na wystąpienie zagrożenia lub poinstruowanie, jakie działania należy podjąć, gdy zagrożenie wystąpi. Celem jest również uświadamianie, jakie konsekwencje nastąpią, gdy dane podmioty nie zastosują się do przedstawionych rekomendacji. Ostrz. jest skierowane do ogółu ludności znajdującej się w zasięgu komunikatu. Jest to pojęcie pokrewne z → powiadamianiem i → alarmowaniem, ich wspólną cechą jest zwrócenie uwagi ludności na zagrożenie i spowodowanie, aby podjęła określone działania, przy tym ost. występuje jako pierwsze w chronologii zdarzeń, jest traktowane jako rekomendacja.

Ost. zajmują się podmioty i/lub systemy odpowiedzialne za zapewnienie bezpieczeństwa w danym miejscu/obszarze, także specjalistyczne wobec rodzajów zagrożeń (np. → Krajowy System Wykrywania Skażeń i Alarmowania). W Polsce prawo nakłada na organy administracji obowiązek przygotowania i zapewnienia działania systemu wczesnego ost. o zagrożeniach w ramach systemu → obrony cywilnej. W ramach UE funkcjonują systemy wczesnego ost. dla grup zagrożeń, w tym dotyczące chorób zakaźnych oraz niebezpiecznej żywności i pasz, jak również system wczesnego ostrzegania o nowych substancjach psychoaktywnych. [Justyna Stochaj]

Literatura: S. Rysz, Ostrzeganie, alarmowanie, powiadamianie ratunkowe, Warszawa 2017.