PODSYSTEM INFRASTRUKTURY WOJSKOWEJ – powiązane funkcjonalnie organy zarządzające, planistyczne i administracyjno-wykonawcze włączone w struktury logistyki rodzajów SZ RP. Tworzą go organy kierownicze i jednostki organizacyjne oraz obiekty stacjonarne i mobilne infrastruktury. Podsystem ten jest elementem interdyscyplinarnym zapewniającym działanie wszystkich rodzajów SZ RP. Podsystem infrastruktury wojskowej [pod.inf.woj.] to również uporządkowany zbiór elementów → infrastruktury obronnej państwa, w tym obiekty budowlane, urządzenia, instalacje, instytucje/usługi kluczowe dla funkcjonowania i realizacji zadań przez SZ RP na rzecz bezpieczeństwa i obrony narodowej, a także wzajemne powiązania i relacje zapewniające sprawne funkcjonowanie w czasie pokoju, kryzysu, konfliktu i wojny. Powyższe obejmuje zarówno elementy stałe, zmienne w zależności od potrzeb (np. mobilizacyjnego rozwinięcia wojsk lub skali obecności/zaangażowania wojsk sojuszniczych), jak i polowe – rozwijane doraźnie, również zależne od aktualnych aktywności SZ RP.
W ramach infrastruktury obronnej państwa, tj. instytucji, systemów, urządzeń i usług warunkujących skuteczne działanie systemu obronnego, wyróżniamy infrastrukturę wojskową i infrastrukturę obrony cywilnej, czy też szerzej infrastrukturę zapewniającą realizację podstawowych funkcji państwa (funkcjonowanie narodu) w czasie kryzysu czy wojny. Z kolei rolą pod.inf.woj. w ujęciu funkcjonalnym jest efektywne używanie składowych elementów materialnych i organizacyjnych w celu wsparcia, rozwinięcia i prowadzenia działań szkoleniowych, operacyjnych czy innych realizowanych przez SZ RP. Głównym zadaniem pod.inf.woj. jest stworzenie odpowiednich warunków zakwaterowania i szkolenia wojsk oraz remontu i przechowywania uzbrojenia i sprzętu wojskowego. Podsystem ten zajmuje się więc zespołem przedsięwzięć, które mają zabezpieczyć funkcjonowanie SZ RP w zakresie przygotowania i utrzymania obiektów stacjonarnych niezbędnych wojskom do zakwaterowania i szkolenia, kierowania infrastrukturą mobilną oraz zakwaterowania SZ RP w warunkach tymczasowych w czasie pokoju i w sytuacjach kryzysowych lub podczas wojny, a także wykonywania zadań poza granicami kraju. W okresie kryzysu lub wojny realizuje cele związane z wykorzystaniem obiektów stacjonarnych (wojskowych i cywilnych) na potrzeby obronne.
Pod.inf.woj. w RP w zakresie instytucjonalnym jest współtworzony w szczególności na szczeblu centralnym przez Departament Infrastruktury MON, regionalnym – przez rejonowe zarządy infrastruktury oraz terenowym – wojskowe oddziały gospodarcze i jednostki wojskowe. Rolą Departamentu Infrastruktury jest kreowanie odpowiedniej polityki oraz planowanie. Z kolei na szczeblu regionalnym odbywa się zarządzanie infrastrukturą będącą w dyspozycji SZ RP, czyli użytkowników materialnych elementów podsystemu.
Infrastruktura wojskowa składa się z elementów infrastruktury ogólnej, specjalnej, w tym infrastruktury obronnej (fortyfikacyjnej), lotniskowej, morskiej i szkoleniowej. Można przyjąć, że praktycznie całość infrastruktury wojskowej stanowi część infrastruktury bezpieczeństwa. Jednocześnie dość powszechnie uważa się, że jedynie część infrastruktury wojskowej (np. elementy służące kierowaniu i dowodzeniu szczebla strategicznego czy operacyjnego) stanowi element infrastruktury kluczowej czy też krytycznej państwa. [→ infrastruktura krytyczna] [Jarosław Tomaszewski, Bogdan Sowa]
Literatura: K. Ficoń, Logistyka operacyjna. Na przykładzie resortu obrony narodowej, Warszawa 2004 • R.S. Radvanovsky, A. McDougall, Critical Infrastructure: Homeland Security and Emergency Preparedness, Milton 2018 • R. Radziejewski, Infrastruktura a bezpieczeństwo, „Zeszyty Naukowe AON” 2013, nr 92(3).