POTENCJAŁ OBRONNY PAŃSTWA – zdolność państwa do ochrony i obrony swojego terytorium oraz własnych interesów przed zagrożeniami; potencjał odpowiadający potrzebom obronnym państwa; potencjał do odpowiedniego odstraszania; graniczna (maksymalna) możliwość oddania przez system państwowy sił i środków na potrzeby wojenne we względnie krótkim czasie (granica ta jest zbieżna z warstwą produkcji globalnej). Budują go: służby zagraniczne zajmujące się działalnością dyplomatyczną i wywiadowczą, podmioty organizacyjne sił zbrojnych oraz przedstawiciele przemysłu o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym. Na potencjał obronny państwa [p.ob.p.] składają się czynniki: ludzki, materialny i finansowy. Działania służb i straży ochronnych (w tym zadania związane z: zapewnieniem skutecznej ochrony struktur państwa do zapewnienia funkcjonowania administracji publicznej i gospodarki w warunkach wojny; zaspokajaniem podstawowych potrzeb ludności oraz udzielaniem wszechstronnego wsparcia własnym i sojuszniczym siłom zbrojnym; właściwym funkcjonowaniem transportu i łączności) powinny być ukierunkowane na utrzymanie i odtwarzanie p.ob.p. Obrona i ochrona państwa w całokształcie jego działań w aspekcie bezpieczeństwa narodowego jest gwarantem bezpieczeństwa p.ob.p. Na p.ob.p. składają się również takie czynniki, jak: kształtowanie pożądanego modelu sił zbrojnych; wzmacnianie więzi sojuszniczych oraz rola podmiotu państwowego w tego typu relacjach; udział w zarządzaniu kryzysowym i operacjach zagranicznych. Budowanie p.ob. osadzone jest w szerszym kontekście rozwoju państwa (nie tylko w perspektywie skutecznej obrony, udziału w operacjach stabilizacyjnych, militarnych oraz humanitarnych, ale i dbania o jego żywotne interesy). Z p.ob.p. wiąże się wiele zagadnień, takie jak: wyzwania, które stoją przed wojskowymi podmiotami badawczymi; bezpieczeństwo w obrocie specjalnym z zagranicą; zarządzanie zasobami państwowego podmiotu sektora zbrojeniowego w obszarze jego współpracy z partnerami zewnętrznymi w środowisku międzynarodowym; działalność państwowych podmiotów naukowo-badawczych sektora zbrojeniowego jako przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym; możliwości kadr obronnych i zakres ich wykorzystania w procesie wzmacniania bezpieczeństwa państwa. [Małgorzata Sikora-Gaca]

Literatura: Bezpieczeństwo państwa – wybrane problemy. Relacje międzynarodowe – polityka zbrojeniowa – potencjał obronny, red. D.S. Kozerawski, R.K. Bazela, Toruń 2020 • S. Sadowski, Potencjał militarny – pojęcie i metody obliczania, „Świat Idei i Polityki” 2004, nr 15(4) • J. Wojnarowski, Dekompozycja systemu obronnego państwa w systemie bezpieczeństwa narodowego, „Zeszyty Naukowe AON”, nr 97(4).