SIŁY POWIETRZNE – jeden z rodzajów → Sił Zbrojnych RP, który tworzą wojska: lotnicze, obrony przeciwlotniczej, radiotechniczne, rozpoznania i walki elektronicznej oraz jednostki łączności i logistyczne, a także ośrodki szkoleniowe. Ich przeznaczeniem jest kontrola – a w czasie zagrożenia i wojny obrona – przestrzeni powietrznej oraz wojsk i ważnych obiektów na terytorium kraju. Siły powietrzne [s.pow.] są przygotowane do obrony granic powietrznych kraju i państw sojuszniczych, osłony wojsk i ważnych obiektów na bronionym obszarze oraz prowadzenia operacji mających na celu uzyskanie i utrzymanie przewagi w powietrzu, a także wspierania w różnych formach innych rodzajów wojsk w operacjach. Ponadto są narodowym elementem zintegrowanego systemu obrony powietrznej NATO – NATINADS. W czasie pokoju s.pow. realizują zadania o charakterze militarnym i niemilitarnym. Zadania militarne obejmują: obronę przestrzenia powietrznej i terytorium państwa; kontrolę ruchu lotniczego w narodowej i sojuszniczej przestrzeni powietrznej; szkolenie i odtwarzanie zasobów. Zadania pozamilitarne to: poszukiwanie i ratownictwo lotnicze nad lądem i przynależnymi obszarami morskimi; transport lotniczy VIP; wsparcie sił usuwających skutki klęsk żywiołowych katastrof.

W czasie kryzysu militarnego i wojny s.pow. mogą prowadzić działania przeciwko s.pow. przeciwnika (mające na celu uzyskanie przewagi i panowania w powietrzu), siłom lądowym (wspierające wojska i izolujące rejon działań bojowych) oraz siłom morskim, ponadto działania: powietrzne o wymiarze strategicznym skierowane przeciwko siłom zbrojnym oraz systemowi kierowania państwem i istotnym elementom gospodarki i infrastruktury krytycznej przeciwnika; o charakterze wspierającym (obejmujące działania lotnictwa bojowego i innych rodzajów wojsk). [Janusz Karpowicz]

Literatura: J. Karpowicz, Podstawy taktyki lotnictwa sił powietrznych. Podręcznik, Dęblin 2008 • J. Karpowicz, Dowodzenie wojskami w Siłach Powietrznych. Podręcznik, Dęblin 2009.