STANAG; STANDARDIZATION AGREEMENT – Porozumienie Standaryzacyjne NATO, które jest formalnym dokumentem państw członkowskich, określa w formie pisemnej porozumienie (umowę) państw członkowskich w sprawie sposobów, form i zakresu (implementacji) wdrożenia ujętych w nim zapisów lub też zapisów ujętych w innym dokumencie wprowadzanym tym porozumieniem, np. normie sojuszniczej lub publikacji sojuszniczej. Są to dokumenty standaryzacyjne NATO, które określają zgodę krajów członkowskich na wdrożenie standardu. Liczba dokumentów STANAG wynosi ok. 1300 (luty 2023).

Istotą STANAG jest to, że jego wdrożenie w sposób zasadniczy wpływa na osiągnięcie założonego celu lub spełnienie przyjętego wymogu interoperacyjności, tj. zdolności do współdziałania lub efektywniejszego wykorzystania posiadanych zasobów. Może to oznaczać osiągnięcie zdolności do wspólnego, efektywnego i skutecznego działania w celu osiągnięcia sojuszniczych celów taktycznych, operacyjnych i strategicznych. STANAG jest dokumentem autonomicznym, oddzielnym od innych dokumentów, które wprowadza. Podlega formalnej procedurze ratyfikacji, w ramach której państwo członkowskie suwerennie określa na piśmie swoje stanowisko co do sposobu, formy i zakresu implementacji postanowień w nim zawartych. Może być podstawą do opracowania narodowego dokumentu normalizacyjnego, np. → Normy Obronnej, lub też może być wprowadzony do stosowania w wersji oryginału lub tłumaczenia, w całości lub też w części. Do STANAG mają zastosowanie przepisy dotyczące zarządzania bezpieczeństwem informacji NATO. [→ standaryzacja w NATO] [Bogusław Rogowski]

Literatura: NATO Standardization Office, AAP-3(K) Directive for the Production, Maintenance and Management of NATO Standardization Documents, Brussels 2018.