STRATEGIA WOJENNA – system poglądów naukowych na prawidłowości wojny jako walki zbrojnej prowadzonej w imię określonych interesów, tworzony na podstawie studiów, doświadczeń wojennych, sytuacji wojskowo-politycznej, ekonomicznej, moralnych możliwości kraju, nowych środków walki i poglądów prawdopodobnego przeciwnika. Bazuje na badaniach obejmujących: warunki i charakter wojny, sposoby jej przygotowania i prowadzenia, rodzaje sił zbrojnych i zasady ich wykorzystania strategicznego, a także zasady materiałowego i technicznego zabezpieczenia oraz kierowania wojną i siłami zbrojnymi. Jednocześnie jest to działalność kierownictwa wojskowo-politycznego, naczelnego dowództwa i wyższych sztabów dotycząca sztuki przygotowania państwa i sił zbrojnych do wojny i prowadzenia walki zbrojnej w konkretnych warunkach geopolitycznych i historycznych. W ujęciu historycznym – dział sztuki wojennej obejmujący przygotowanie i prowadzenie wojny jako całości oraz jej poszczególnych kampanii. Jej ważnym przejawem jest panowanie nad przestrzenią własnego państwa. [Ryszard Jakubczak, Weronika Jakubczak]

Literatura: R. Jakubczak, System powszechnej obrony terytorialnej w Polsce, Szczytno 2020 • W.D. Sokołowski, Strategia wojenna, Warszawa 1964 • Słownik terminów w zakresie bezpieczeństwa narodowego, red. W. Łepkowski, Z. Mondrzycki, Warszawa 1996.