SZKOŁA WALIJSKA – stanowi jeden z nurtów krytycznych → studiów nad bezpieczeństwem; negatywnie ocenia dotychczasowe efekty tych studiów, zarzuca im nieuwzględnianie w krytycznej analizie bezpieczeństwa dorobku przede wszystkim socjologów porządku publicznego i kryminologów. Szkoła walijska [sz.w.] skupia badaczy walijskiego Uniwersytetu w Aberystwyth. W jej ujęciu bezpieczeństwo jest wtórne, ponieważ odzwierciedla myślenie i spojrzenie na naturę polityki, konfliktu i na ochronę najważniejszych dóbr z perspektywy człowieka. Bezpieczeństwo dotyczy nie tylko fizycznego istnienia, lecz także zdolności do zabezpieczenia potrzeb. Głównymi przedstawicielami tego nurtu są Ken Booth i Richard Wyn Jones.

W analizie bezpieczeństwa sz.w. odrzuca państwocentryzm i uważa, że dla wielu ludzi największym niebezpieczeństwem nie jest zewnętrzny wróg, lecz własne państwo i jego wewnętrzne konflikty społeczne. Dlatego też głównym kierunkiem badań sz.w. są badania nad bezpieczeństwem jednostek, ludzi i zbiorowości, a nie nad całym państwem jako całością. Nurt skupia się na niemilitarnych zagrożeniach bezpieczeństwa, takich jak niedostosowanie społeczne, brak wykształcenia, choroby, epidemie, ekologia czy bieda. Według sz.w. „emancypacyjny realizm” stanowi środek dochodzenia do wyższego dobra. Emancypację Ken Booth w Theory of World Security (2007) definiuje jako zabezpieczenie ludzi przed opresją, która ogranicza ich w czynieniu tego, co mogliby robić, gdyby mieli wolny wybór bez naruszania wolności innych. [Dariusz Nagrabski]

Literatura: Tożsamość nauk o bezpieczeństwie, red. S. Sulowski, Toruń 2015 • P.D. Williams, Studia bezpieczeństwa, Warszawa 2012 • Zarys teorii bezpieczeństwa państwa, red. J. Gryz, Warszawa 2016.