TAKTYKA – specjalność obejmująca teorię i praktykę przygotowania i prowadzenia działań przez pododdziały, oddziały i związki taktyczne jednego lub kilku rodzajów wojsk, ze składu różnych rodzajów sił zbrojnych. Termin ten w znaczeniu ogólnym, słownikowym oznacza świadomie stosowany sposób działania nastawiony na realizację celów krótkotrwałych. Taktyka [tak.] jako teoria organizowania i prowadzenia walki zbrojnej bada środowisko, środki i metody jej prowadzenia; stanowi składową → sztuki wojennej zajmującą w jej trzech poziomach miejsce najniższe, po → strategii i → sztuce operacyjnej, przy czym jest najstarszą składową tej sztuki. Tak. ogólna to teoria i praktyka rozmieszczania oddziałów wojsk, rodzajów broni, okrętów itd., manewrowania nimi w ich wzajemnym odniesieniu do siebie i do nieprzyjaciela oraz używania ich w walce; metoda postępowania, umiejętność używania rozporządzalnych sił dla osiągnięcia zamierzonych celów.

Jak wskazuje Kazimierz Nożko, tak., zwłaszcza ogólną, ze względu na cele i wykonywane zadania bojowe można określić jako sztukę, której opanowanie i umiejętne stosowanie przez dowódców i oficerów sztabu pozwala na racjonalne wykorzystanie potencjału bojowego do utworzenia przewagi nad przeciwnikiem, zwłaszcza w określonym miejscu i czasie, do osiągnięcia celu walki przy minimalnych stratach własnych.

Tak. rodzajów wojsk obejmuje teorię i praktykę przygotowania i prowadzenia działań taktycznych przez specjalistyczne pododdziały, oddziały i związki taktyczne rodzajów wojsk. Na poziomie elementarnym tak. rodzajów wojsk to tak. działania żołnierza i formacji jednorodnych. [Marek Kubiński]

Literatura: M. Huzarski, Zagadnienia taktyki wojsk lądowych, Toruń 1999 • K. Nożko, Zagadnienia współczesnej sztuki wojennej, Warszawa 1973 • Taktyka wojsk lądowych, red. M. Kubiński, Warszawa 2010.