BEZPIECZEŃSTWO PERSONALNE – (bezpieczeństwo osobiste, bezpieczeństwo jednostki) stan/proces niezagrożenia, spokoju, pewności, odnoszący się do jednostki, dotyczący jej kondycji fizycznej, psychicznej, duchowej, intuicyjnej. Oznacza identyfikację nie tylko pewnego stanu, ale przede wszystkim procesu modyfikującego podmiot i środowisko zewnętrzne, kształtującego pewność trwania, przetrwania i rozwoju. Jest związane z obroną człowieka jako jednostki, z zapewnieniem mu → poczucia bezpieczeństwa, rozwoju osobowości i podmiotowości. W tym kontekście → bezpieczeństwo w znaczeniu ogólnym jest traktowane jako pewien obiektywny stan, który odczuwa dana jednostka, charakteryzujący się brakiem zagrożeń, pewnością istnienia, przetrwania i posiadania oraz funkcjonowania i rozwoju. Bezpieczeństwo personalne [bezp.per.] to także obszar → nauk o bezpieczeństwie zajmujący się zagrożeniami, które bezpośrednio lub pośrednio wpływają na egzystencję jednostki. Obejmuje zdarzenia, zjawiska i procesy stanowiące zagrożenie dla jednostki, dla jej istnienia, przetrwania i posiadania oraz dla jej funkcjonowania i rozwoju. Cechą charakterystyczną bezp.per jest rozpatrywanie i postrzeganie zdarzeń, zjawisk i procesów z perspektywy jednostki. Bezp.per. jest jednym z obszarów → human security.

Z bezp.per. wiąże się również stan bezpieczeństwa jednostki uwzględniający jej poczucie bezpieczeństwa wynikające z aktualnej oceny stanu bezpieczeństwa przez umysł i związanej z tym realizacji procesów neurofizjologicznych w organizmie podmiotu. [→ bezpieczeństwo człowieka] [Bogdan Ćwik, Andrzej Pieczywok]

Literatura: B. Ćwik, The Personal Security of Inhabitants of Selected Countries in the Light of Research on the Perceiving of Threats Caused by the COVID-19 Virus, „European Research Studies Journal” 2020, nr 23 • H. Forbes-Mewett, New Security: Individual, Community and Cultural Experiences, Basingstoke 2018 • A. Urbanek, Współczesny człowiek w przestrzeni bezpieczeństwa. W poszukiwaniu teoretyczności bezpieczeństwa personalnego, Słupsk 2015.