WYWIAD WOJSKOWY ‒ w ujęciu podmiotowym to ogólna nazwa wojskowych służb wywiadowczych w państwie podlegających organom wojskowym, takim jak minister obrony narodowej lub Szef Sztabu Generalnego. W ujęciu przedmiotowym wywiad wojskowy [wyw.woj.] to działania polegające na zdobywaniu, przetwarzaniu i dostarczaniu informacji dotyczących: doktryn wojskowych państw obcych; prowadzonych manewrów i szkoleń wojskowych; planów mobilizacyjnych; struktury obcych sił zbrojnych; kadry, organizacji i dyslokacji wojsk innych państw; uzbrojenia i wyposażenia armii; systemów obrony rakietowej i lotniczej; stanu i zdolności przemysłu zbrojeniowego; stanu przygotowania do wojny państw obcych; warunków topograficznych państw pozostających w zainteresowaniu.

Wyspecjalizowane jednostki realizujące zadania z zakresu wyw.woj. wykorzystują metody operacyjno-rozpoznawcze, w tym współpracę z osobowymi źródłami informacji pozyskiwanymi głównie w dowództwach i sztabach oraz dyplomatycznych przedstawicielstwach wojskowych państw obcych. Szeroko wykorzystywane są również metody oficjalne, m.in. → biały wywiad. Praca wyw.woj., podobnie jak cywilnego, odbywa się zgodnie z → cyklem wywiadowczym, którego etapy to planowanie, gromadzenie, przetwarzanie, wytwarzanie i przekazywanie. Istotnym elementem pracy wywiadu jest również wymiana informacji ze służbami wyw.woj. innych państw odbywająca się na podstawie szczegółowo określonych porozumień. [→ wywiad; kontrwywiad] [Andrzej Skwarski]

Literatura: A. Gruszczak, Europejska wspólnota wywiadowcza: prawo, instytucje, mechanizmy, Kraków 2014 • M. Minkina, Sztuka wywiadu w państwie współczesnym, Warszawa 2014.