BEZPIECZEŃSTWO POWIETRZNE PAŃSTWA – pewność istnienia przetrwania, tożsamości i rozwoju państwa w aspekcie bezpiecznego, ekonomicznego i ekologicznego użytkowania przestrzeni powietrznej państwa oraz obrony przed oddziaływaniem przeciwnika z powietrza. W literaturze przedmiotu występują różne definicje bezpieczeństwa powietrznego, w szerszym ujęciu jest to stan równowagi pomiędzy zagrożeniami działań powietrznych a dostępnymi zasobami obronnymi, powiązanymi w zintegrowany system nadzoru militarnych i niemilitarnych środków bezpieczeństwa, utrzymywanych w odpowiedniej gotowości operacyjnej, w celu ochrony powietrznych granic, zapewnienia bezpieczeństwa lotnictwa w powietrzu i na ziemi oraz utrzymania skoordynowanego ruchu statków powietrznych, kierowany przez narodowe i ponadnarodowe organizacje lotnicze oraz wojskowe organa dowodzenia siłami powietrznymi. Bezpieczeństwo powietrzne obejmuje przedsięwzięcia organizowane systemowo, na poziomie globalnym, regionalnym i lokalnym. [→ obrona powietrzna] [Daniel Michalski]

Literatura: A. Radomyski, Współczesne determinanty bezpieczeństwa powietrznego państwa, „Historia i Polityka” 2018, nr 32(25).