BÓJ – w znaczeniu leksykalnym oznacza m.in. starcie zbrojne walczących stron; zacięty spór, gwałtowne starcie. Termin „bój” jest w słownikach uznawany za synonim pojęcia → bitwa (i tak też w literaturze stosowany). Do boju [b.] w znaczeniu zbrojnego starcia dochodzi najczęściej wówczas, gdy obie strony dążą do wykonania zadania poprzez działania zaczepne, a głębokości tych zadań sięgają poza rubież starcia. W b. każda ze stron dąży do wykonania wyprzedzającego uderzenia, zdobycia przewagi i inicjatywy, narzucenia swej woli i rozstrzygnięcia walki przez natarcie. B. charakteryzuje się ograniczonym czasem na organizację działań, szybkim zbliżaniem stron, niejasnością sytuacji, dążeniem do uzyskania zaskoczenia i przejęcia inicjatywy, gwałtownymi i częstymi zmianami sytuacji oraz istnieniem luk i otwartych skrzydeł. Bój określany jako spotkaniowy może zaistnieć w różnych sytuacjach starć militarnych: podczas dokonywania i poszerzania wyłomu w głąb i na skrzydła strony przeciwnej, odpierania zwrotów zaczepnych, w razie zetknięcia się z wojskami przeciwnika wychodzącymi w celu zamknięcia wyłomów lub zajęcia dogodnej rubieży w czasie niszczenia desantów powietrznych i morskich, podczas wychodzenia kolejnych rzutów i odwodów do zamknięcia wyłomów lub zajęcia dogodnych rubieży, podczas marszu. Może również wystąpić w sytuacji, gdy obie strony decydują się zaatakować jednocześnie, aby w bezpośredniej konfrontacji i krótkim czasie rozstrzygnąć walkę. [Marek Kubiński]

Literatura: M. Huzarski, Zagadnienia taktyki wojsk lądowych, Toruń 1999 • K. Nożko, Zagadnienia współczesnej sztuki wojennej, Warszawa 1973 • Taktyka wojsk lądowych, red. M. Kubiński, Warszawa 2010.