BROŃ BIAŁA – rodzaj → broni służącej do walki wręcz, zarówno w bezpośrednim kontakcie, jak i na odległość, działającej przy wykorzystaniu siły ludzkich mięśni. Ze względu na podstawowe zastosowanie broń biała [br.b.] dzieli się na: br. sieczną – do zadawania cięć (np. tasak, szabla, kord); br. kolną – do zadawania pchnięć (np. pika, szpada, sztylet); br. obuchową – do zadawania ciosów miażdżących (np. maczuga, młot bojowy, buzdygan). Ze względu na charakterystykę (kształt i materiał) wyróżnia się następujące rodzaje br.b.: 1. przedmioty posiadające ostrza (noże, sztylety, miecze, szable, szpady, rapiery, siekiery, topory); 2. przedmioty posiadające szpikulce (bagnety, lance, piki, włócznie, oszczepy); 3. urządzenia i przedmioty swoim wyglądem nieprzypominające broni, ale ze względu na ukryte w nich ostrza lub szpikulce ich użycie może doprowadzić do śmierci (np. posiadające takie akcesoria laski, parasole, kije, karty surviwalowe/przetrwania, długopisy); 4. przedmioty w postaci pałek, których budowa pozwala na zadawanie uderzeń lub pchnięć, wykonane w całości lub części z twardych lub ciężkich materiałów (pałki, kije, nunczaki, maczugi, berła); 5. inne urządzenia wzmacniające obrażenia ciała w wyniku użycia siły ludzkich mięśni (kastety, proce, rzutki). Do XVI w. br.b. była podstawową bronią bojową, myśliwską i sportową. Współcześnie wojskowa br.b. to przede wszystkim bagnety i noże wojskowe, a w sporcie – szable, szpady i florety. [Piotr Baczar]

Literatura: N. Świętochowski, Broń nieśmiercionośna jako środek umacniania bezpieczeństwa państwa, Warszawa 2018.